Amerykański realizm prawniczy to jeden z najciekawszych i – przez pewien czas (Progressive Era, New Deal, lata 1900-1945) – najbardziej wpływowych ruchów teoretycznoprawnych w XX wieku. Tworzący go prawnicy byli sceptycznie nastawieni wobec gotowych, pojęciowych i ogólnych rozwiązań teoretyczno-­prawnych, walczyli z ortodoksją klasycznej jurysprudencji (która odwoływała się do abstrakcyjnych zasad, ogólnych reguł i uogólnień precedensów). Realiści natomiast opierali się zasadniczo na najważniejszym prądzie intelektualnym, swoistym dla amerykańskiego, praktycznego stylu życia: pragmatyzmie amerykańskim. Niestety wokół amerykańskiego realizmu (podobnie jak i pragmatyzmu) na przestrzeni lat narosło wiele nieporozumień (dotyczących m.in. relacji realizmu do pozytywizmu prawniczego, pojmowania przez nich naturalizmu, ogólnego sceptycyzmu wobec reguł, afilozoficznego i antypojęciowego charakteru; przypisywano im instrumentalizm, gwałcenie ustanowionych reguł itp.). Realizm, który odpowiadał na żywe problemy amerykańskiej jurysprudencji pierwszej połowy XX wieku, dziś rozważany jest zwykle jako nurt zasadniczo historyczny. Projekt ten ma trzy zasadnicze cele. Po pierwsze, celem jest przedstawienie nowatorskiej, życzliwej interpretacji poglądów amerykańskich realistów prawniczych. Interpretacja ta będzie kładła szczególny nacisk na właściwą rekonstrukcję poglądów i inspiracji filozoficznych wybranych realistów prawniczych, a także na rozjaśnieniu narosłych wokół nieporozumień. Po drugie, celem projektu jest wypracowanie współczesnej filozoficznej reinterpretacji realizmu amerykańskiego – w świetle wybranych teorii neopragmatycznych (holistyczny pragmatyzm W.V. Quine’a i M.G. White’a), które stanowią rozwinięcie teorii klasycznego pragmatyzmu. To pozwoli ponownie rozważyć realizm jako szczególną, ale wciąż żywą i interesująca teorię prawa. Wreszcie, nowatorska interpretacja realizmu pozwoli wskazać właściwie miejsce jakie zajmuje ta teoria (czy raczej: zbiór teorii) na mapie współcześnie dyskutowanych teorii prawa.